Jaskinia Niedźwiedzia w Kletnie  znajduje się w Masywie Śnieżnika Kłodzkiego, na prawym zboczu doliny Kleśnicy, w bloku marmurów leżącym w górze Stromej (1166,8 m n.p.m.).

 

 Korytarze Jaskini Niedźwiedziej  są rozłożone horyzontalnie, w trzech poziomach połączonych tzw. kominami. Najlepiej rozwinięte są piętra środkowe i dolne.  

Dolne partie zostały po raz pierwszy bliżej zaprezentowane szerszej publiczności, dzięki powstałemu w 2003 roku filmowi o Jaskini Niedźwiedziej, gdyż do tej pory możliwe było tylko oglądanie fotosów zrobionych przez wyprawy speleologiczne.

Partie środkowe, których część udostępniono do zwiedzania, możemy poznać wędrując Trasą Turystyczną .

Górne partie zbadaliśmy tylko fragmentarycznie. Występuje one ponad Salami Pałacowymi. Wypływająca z nich woda stworzyła imponujące, kalcytowe formy naciekowe (kaskady -w Zaułku Kaskad, "kamienne mleko" - nad wejściem do Korytarza Wodnego).

 Dwa sztuczne otwory jaskini  leżą na wysokości 793 i 800 m n.p.m., około 10-15 m nad dnem Doliny Kleśnicy.

Pierwszy został zabudowany pawilonem wejściowym - to właśnie przez ten otwór została odkryta Jaskinia Niedźwiedzia.

Drugi otwór zamyka śluza termiczna, chroniąca mikroklimat jaskini, stanowi ona końcowy punkt trasy turystycznej i wyjście z jaskini.

 Łączna długość korytarzy jaskini  przekracza 2,5 km, przy różnicy wysokości między najwyższym, a najniższym punktem około 60 m. Jest to największa jaskinia Sudetów i jedna z głębszych jaskiń w Polsce (jaskinie o większych głębokościach spotykamy na terenie Polski w obszarze krasu tatrzańskiego).  

PLAN ŚRODKOWYCH PARTI JASKINI

 Unikalny mikroklimat jaskini  (temperatura w granicach 6ºC, o niewielkiej rocznej  amplitudzie; wilgotność powietrza w granicach 100%; słaby ruch mas powietrza) pozwala na tworzenie się zachwycającej szaty naciekowej, z której to Jaskinia Niedźwiedzia najbardziej słynie. 

 Nacieki  powstają z wód przedostających się z powierzchni góry Stromej. Wody te cechują się dużą zdolnością depozycji kalcytów, która wyraża się dużym stężeniem węglanów osiągającym 150-220 mg/l CaCO3 (Ca+2 + Mg+2) i alkalicznym odczynem w granicach pH=8. Woda taka przekracza granicę nasycenia węglanami i wytrąca ich nadmiar w postaci krystalicznego kalcytu. Właściwości takie uzyskuje w przypowierzchniowym płaszczu marmurów, pomiędzy powierzchnią stoku, a korytarzem jaskini. Dodatkowym czynnikiem tworzenia szaty naciekowej jest proces parowania w jaskini.

Wśród form naciekowych spotykanych w jaskini wyróżniamy:

Stalaktyty

- różnorodne formy podobne do sopli zwisających ze stropu - różnorodne formy podobne do sopli zwisających ze stropu

Makarony

- początkowa forma stalaktytu w formie rurki

Draperie i zasłony

- powstałe z mleka kalcytowego formy stalaktytowe w kształcie płaskich, cienkich płatów

Polewy

- formy naciekowe w postaci grubych nawisów na ścianach i dnie

Żebra i nacieki kaskadowe

- różnorodne formy nakładających się  i fantazyjnie uformowanych polew

Pola ryżowe

- formy naciekowe powstające na dnie jaskini, podobne do pól ryżowych widzianych z lotu ptaka

Nacieki wełniste

- nacieki kształtem podobne do wełny

Misy martwicowe

- duże nacieki na dnie jaskini w kształcie mis

Stalagmity

- formy powstałe na dnie jaskini na przeciw stalaktytów 

(z wody kapiącej ze stalaktytu)

Stalagnaty (kolumny naciekowe)

- powstają w wyniku połączenia się stalaktytu ze stalagmitem

Pizolity

- sferyczne formy naciekowe, jeśli odpowiednio są gładkie, bywają nazywane perłami jaskiniowymi

Nacieki grzybkowe

- formy agrawitacyne powstałe prostopadle do podłoża, z którego wyrastają. Powstają z kalcytu wytrącającego się z wody, która podsiąka kapilarnie przez drobne szczeliny podłoża lub z rozpryskujących się kropli. Są to przeważnie kuliste twory osadzone na wąskim trzonku. Rzadko przekraczają długość 20 mm.

Heliktyty

- to krystaliczne, zazwyczaj nieregularne, krzaczaste wyrostki rosnące w dowolnych kierunkach, często na stalaktytach, polewach, ścianach i stropach.

Krystaliczne skupienia kalcytu

– są to kryształy tworzące na ścianach jaskiń zgrupowania w kształcie szczotek. Wielkość ich często przekracza 10 cm. Bywają bezbarwne lub mają barwę miodową o różnym stopniu intensywności.

 Fauna  to nieodłączny element jaskini. 

Znajdujemy tu rozliczne szczątki żyjących tu niegdyś zwierząt. Jaskinia żyje jednak nadal, tworząc szatę naciekową i stanowiąc miejsce zamieszkania  dla zwierząt.

Spotykamy tu nietoperze: nocka dużego (Myotis myotis), mopka(Barbastella barbastellus), nocka rudego (Myotis daubentoni), gacka wielkoucha (Plecotus auritus)), znaleziono również ślady kuny i ryjówki górskiej.

nocek duży

 

Możemy natknąć się również na bezkręgowce: głównie studniczka (Niphargus tatrensis) - jest to relikt trzeciorzędowej fauny morskiej, osiąga ok. 1,5 cm długości; drobne białe owady bezskrzydłe, chruściki, ćmy, gąsieniczniki, pająki.

Nie jest to zbyt bogata biocenoza, ale pamiętać należy, że jaskinia była przez bardzo długi okres praktycznie odcięta od świata

zewnętrznego i organizmy mogły się tu dostać tylko przez drobne szczeliny. Warunki tu panujące też nie należą do najkorzystniejszych dla rozwoju organizmów, a to głównie za przyczyną panujących tu ciemności. Brak światła eliminuje też praktycznie rozwój roślin w jaskini.

źródło: http://www.jaskinia.pl/

 

<-kliknij mapę aby wytyczyć trasę